venerdì 15 gennaio 2016

Pubblico questi versi dialettali di COSENTINO Rosa Bianca, mia moglie, relativi a un aspetto della vita di paese negli anni della sua infanzia.

A GADDINA “STRAVIATA”

"Cicci… cicci… puripò…"
e la fimmina chiamava,
iva n’cerca da gaddina
cca taccaglia gilestrina.
S’addannava puviredda
giriannu pi li strati,
si cridiva ca a gaddina
fussi propriu straviata.
Tutti l’autri gaddini
già s’avivanu aggiuccatu
n’di la caggia pianu pianu,
ppi  passari la nuttata.
Cci mancava sulu didda
“Unni iera, unni stava?”
Ccu li lacrimi nni ll’ucchi
la patruna la circava.
E vicini addumannava:
“A  tu vistu a ma gaddina
di culiri pirnicigna
cca taccaglia gilistrina?”
Turnà dintra stanca e abbinta,
nun sapiva cchiù cchi fari…
Si curcà ma nni lu sunnu:
“coccodè” sintiva fari.
Si susì di notti e notti,
grapì a porta e s’affaccià;
sintì sciauru di brodu
e lu cori cci siccà…
Capì allura ca a vicina
a gaddina cucinava,
mentri u priju de carusi
n’di l’aricchi cci arrivava.
Iera festa n’di dda casa,
n’di dda casa puviredda
ca a pignata finarmenti
cucinava a gaddinedda.
Iera luttu ppa patruna
ca lu cori cci abbattiva,
cci abbattiva tantu forti    
ca o 'n momentu assantumava.
Lu duluri  la purtava
a mmazzari la vicina:
cumu didda senza cori
ammazzà la so gaddina!
Già la scupa avìa pigliatu
pp’ammaccaricci la testa…
ma un pinsiri la firmà:
nnì  dda casa puviredda
ppe carusi iera festa!
Lu duluri iera forti,
ma lu cori cci trimava
pirchì quannu era carusa
puru didda disijava
un pizzuddu di gaddina…
E allura, cota cota,
turnà dintra Cuncittina.


Cerca nel blog

Lettori fissi

Archivio blog